از آنجایی که عصر تکنولوژی بسیار پیشرفت کرده است افزایش آگاهی در این مورد بسیار حائز اهمیت است. ما در این مقاله سعی داریم با تعاریف این مبحث شما را بیشتر با این موضوع آشنا کنیم.
طراحی سه بعدی به دنبال گسترش درک شما از تئوری طراحی است زیرا با دنیای سه بعدی مرتبط است.
طراحی سه بعدی از ابتدایی ترین شکل گیری آن در دهه 1960، که توسط ایوان ساترلند، خالق اولین نرم افزار سه بعدی جهان به نام Sketchpad رهبری شد، به تکامل خود ادامه می‌دهد.
با تکامل طراحی سه بعدی، طراحان اکنون توانایی ایجاد اشیاء یا جهان‌های CGI را دارند، در حالی که آنها را به همان اندازه که می‌خواهند واقع گرایانه می‌کنند. علاوه بر بهبودهای انجام شده در گرافیک سه بعدی، نرم افزار کامپیوتری که برای ایجاد این عناصر استفاده می‌شود کارآمدتر و آسان تر شده است.
در نتیجه پیشرفت در طراحی سه بعدی، طراحان بیش از هر زمان دیگری اشیاء سه بعدی را در کار طراحی خود گنجانده اند. این شامل طراحی لوگو، انیمیشن، طراحی وب، و حتی رابط های کاربری است، به ویژه با برنامه های کاربردی موجود از طریق محصولاتی مانند محصولات xr.
با توجه به اتفاقات بسیار در دنیای طراحی سه بعدی، چیزهای زیادی برای درک وجود دارد. بنابراین، مقاله خود را با یادگیری چیستی و نحوه استفاده از آن آغاز میکنیم.
طراحی سه بعدی فرآیند استفاده از نرم افزار مدل سازی کامپیوتری برای ایجاد یک شی در یک فضای سه بعدی است. این بدان معنی است که خود شی دارای سه مقدار کلیدی است که به آن اختصاص داده شده است تا بفهمد در کجای فضا وجود دارد.
برای درک بهتر این مفهوم، بیایید تصور کنیم که در داخل یک در ایستاده ایم و به یک اتاق خالی و کاملا مربع نگاه میکنیم. حالا، بیایید یک توپ را در جایی در آن اتاق قرار دهیم.
از آنجایی که اتاق مسطح نیست، بلکه یک فضای سه بعدی است، توپ دارای سه مقدار مهم است که محل قرارگیری آن در اتاق را مشخص میکند: محور x، محور y و محور z.
اکنون که کمی بیشتر در مورد اصول طراحی سه بعدی می‌دانید، بیایید در مورد چرایی استفاده از آن در کار خود بحث کنیم.
طراحان اغلب با مشکلات منحصر به فردی مواجه می‌شوند که می‌توان آنها را به صورت خلاقانه حل کرد، بنابراین به شما کمک میکند تا حد امکان ابزارهای موجود در جعبه ابزار خود را داشته باشید. طراحی سه بعدی یکی از آن ابزارهایی برای طراحان است که تاکید و تنوع بصری بیشتری را برای عناصر طراحی شما به ارمغان می‌آورد. این امر به ویژه هنگام در نظر گرفتن عوامل انسانی مرتبط با طراحی UX مهم است زیرا می‌خواهید مطمئن شوید که طرح‌‌های دیجیتال ما تجربه‌‌ای مشابه با محصولات و سیستم‌های مورد استفاده در دنیای فیزیکی ارائه می‌دهند.
طراحی سه بعدی حتی می‌تواند در کنار طراحی رابط کاربری صوتی برای افزودن کمی تجسم در منظره شنیداری و تایپوگرافیک مورد استفاده قرار گیرد. برای کاربران اپل، هر زمان که سیری در آیفون آنها فعال شود، این موضوع قابل مشاهده است.
در این قسمت، ما شما را با این چهار نوع مدل سازی سه بعدی آشنا خواهیم کرد و همچنین اگر این فرآیند برای نیازهای خلاقانه شما بیش از حد پیچیده باشد، راه حل های جایگزینی را ارائه خواهیم داد.
در این نوع مدل سازی سه بعدی بیشتر از کره ها، مکعب ها و سایر تغییرات این دو شکل برای کنار هم قرار دادن اشکال مورد نظر استفاده می‌شود. بدوی نامیده می‌شود زیرا شکل بسیار ابتدایی مدل سازی سه بعدی است که عمدتاً از طریق ترکیب اشکال مختلف از قبل موجود ایجاد شده است.
این نوع مدل سازی عموماً از پردازنده های بولی پایه برای به دست آوردن شکل‌ها و خطوط اصلی استفاده میکند. عملگرهای بولی یکی از رایج ترین روش های تولید سطوح و اشکال سه بعدی هستند. طراحان می‌توانند دو شکل مختلف را ترکیب کنند یا یک شکل را از شکل دیگر کم کنند تا یک شی جدید ایجاد کنند.
این نوع مدل سازی سه بعدی با کار با مختصات X، Y و Z برای تعریف اشکال و سطوح مختلف و سپس ترکیب سطوح مختلف در یک شکل یا مدل غول پیکر انجام می‌شود.
وقتی طراحان از تکنیک مدل سازی چند ضلعی استفاده می‌کنند، معمولاً با ایجاد یک شبکه سیمی به شکل دلخواه شروع می‌کنند. این نیاز به دانش کاری خوب از نظریه مش چند ضلعی دارد، به این معنی که این نوع مدل سازی ممکن است برای مبتدیان بسیار پیچیده باشد.
رایج ترین استفاده از این نوع مدل سازی سه بعدی در رندر اسکن لاین است که به هر ردیف از مدل نگاه میکند تا یک شکل کلی ایجاد کند.
مدل سازی Rational B-Spline رایج‌ترین نوع مدل سازی سه بعدی است و همچنین فناوری خود را بر ترکیب و تنظیم فرم های هندسی استوار میکند. کاربران با ایجاد ابعاد هر شکل شروع می‌کنند و سپس این چند ضلعی‌ها می‌توانند پیچ خورده و منحنی شوند تا به طراحی سه بعدی دلخواه برسند.
یکی از دلایل اصلی محبوبیت این روش، یادگیری و تسلط آسان آن است. این بدان معنی است که در بین مبتدیان و حرفه‌ای ها حرف زیادی برای گفتن دارد و افراد با پیشینه‌های مختلف را قادر می‌سازد تا فرم های متقاعد کننده و منحصر به فرد ایجاد کنند.
نوع نهایی مدل سازی سه بعدی که می‌خواهیم بررسی کنیم، Spline مبنای منطقی غیر یکنواخت یا به اختصار NURBS است. این یک روش بسیار محبوب در مدل سازی سه بعدی به دلیل ظرافت آن است، زیرا از طریق یک مدل ریاضی عمل میکند که می‌تواند در سناریوهای مختلف برای ایجاد منحنی ها و سطوح واقعی اعمال شود.
زیبایی NURBS این است که می‌تواند به صورت مستقل به عنوان یک برنامه کارآمد عمل کند. به این معنی که طراحان می‌توانند برای ایجاد مدل‌های واقع بینانه به خود فناوری تکیه کنند اما همچنین از مداخله و سفارشی سازی انسان برای افزودن نکات تکمیلی به مدل‌های سه بعدی استقبال میکند.
مدل سازی Wireframe اشکال را به عنوان شبکه ای از رئوس نشان می‌دهد. هر صورت هندسی از حداقل ساخته شده است. سه رأس و هر راس می‌تواند حداقل برای یک ظاهر مهم باشد. اندازه و حالت اشیا با تغییر موقعیت هر رأس تغییر میکند.
بسیاری از دستگاه‌های نشان دهنده قاب سیمی از مثلثها به‌عنوان اجزای اصلی خود استفاده می‌کنند، و هر چه مثلثها بیشتر استفاده کنند، واقعی به نظر می‌رسد.
به طور کلی، این روش اولین روشی بود که برای مدل سازی شکل های سه‌بعدی مورد استفاده قرار گرفت، در آن نقطه تعداد چند ضلعی نسبتاً پایینی داشت و ارقام را تا حدی محدود می‌کرد. برنامه‌های متعددی وجود دارند که از این متدولوژی استفاده می‌کنند، با این حال بخشی از برنامه های اصلی که امکان کنترل دستی رئوس قاب سیمی را فراهم می‌کنند مانند: Cinema 4D
همان طور که متوجه شدید تمامی این کار ها نیاز به طراحی حرفه ای دارد. شما می‌توانید از طرح های آماده و آبجکت های سه بعدی و پروژه های آماده تری دی مکس و غیره در سایت خریداری کنید.
آموزش های تخصصی و طراحی و خلاقیت بسیار مهم است. تیم سی جی تری دی اس با طراحی پیشرفته و تیم خلاق تمامی این امکانات را به راحتی در اختیار شما قرار می‌دهند.
این مطلب و آموزش توسط گروه cg3ds جمع آوری شده است.
داده رایا
36 مطلب منتشر شده
تیم داده رایا بهترین انتخاب برای کسب و کارهایی است که قصد حضور در فضای آنلاین در بالاترین سطح را دارند.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
ذخیره نام و ایمیل در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
Δ
